In 1991 schreef ik dit in mijn dagboek. Mijn vader ging die dag met 1 sandaal en 1 dichte schoen naar school, omdat hij zo geconcentreerd naar de televisie had zitten kijken. Op school zag hij het pas toen de kinderen er op wezen. Overigens ging ik in het volgende stukje gewoon weer verder over de New Kids on the Block. Ik begreep er ook niet zoveel van toen. Eigenlijk begrijp ik er nu nog steeds niks van, al die oorlogen, conflicten, haat, wie tegen wie. Wat de zogenaamd slimste mensen van deze wereld dan bedenken is in veel gevallen hetzelfde doen, maar dan omgekeerd. Stopt het dan wel ooit? Niet dat ik een oplossing weet. Helaas. Ik zou het wel fijn vinden als mensen wat minder in hokjes werden gestopt, links, rechts, geloof, afkomst, of je neus scheef staat. Hou toch op. Dat bijvoorbeeld volwassen mensen niet eens samen tot een oplossing voor een kinderfeest kunnen komen is ook treurig. Allemaal een beetje water bij de wijn. Zo erg is dat heus niet. Je kan toch nooit iedereen gelukkig maken. Ik vind Nederland echt een fijn en mooi land, maar wat sommige mensen tegenwoordig onder Nederlander verstaan, heb ik ook wat meer moeite mee. Dan toch liever wereldburger. En ja, ik ben af en toe naïef en een tikkeltje idealistisch, daar ben ik me heus wel van bewust.
