Een wandeling met zon en regen

Ik heb al eerder een stukje geschreven over Gewoon Koffie en de stadswandelingen.

Via de site: "Met Gewoon een kop koffie wil ik iedereen uitnodigen om gewoon een kop koffie te drinken met een dak- of thuisloze. Gewoon een kop koffie. Om mee te beginnen."

Via Twitter kwam ik ook bij de straatvogels terecht, (ex-)daklozen die de gelegenheid krijgen om via social media over hun leven te vertellen en contact te leggen met hun volgers.
Iddo Kemp (@Kemphaan050) is 1 van de straatvogels in Groningen. Iddo blijkt net als ik groot oranje fan en tijdens het WK twitteren we af en toe over de wedstrijden. Als ik vervolgens zie dat Iddo een proefwandeling gaat doen met Gewoon Koffie en een uitnodiging krijg, hoef ik daar niet lang over na te denken, ik ben uiteraard ook nieuwsgierig naar zijn levensverhaal.

Bij het havenkantoor aan de Oosterkade is de start, het is raar weer vandaag, de zon schijnt af en toe, maar de dreiging van regen hangt in de lucht. De wandeling zal zo'n 3 uur gaan duren en hier weer gaan eindigen. Iddo begint met een kleine introductie over zichzelf en dan gaan we van start. Voor het verhaal van Iddo zelf vind ik dat je eigenlijk gewoon een keer mee moet gaan.

Wel wil ik even vertellen over de bijzondere ontmoetingen tijdens deze wandeling.
Zo lopen we aan het begin van de wandeling door de Peperstraat en staan voor de Kar, terwijl Iddo vertelt hoe hij daar vroeger muziek heeft gedraaid als DJ. Net op dat moment komt achter ons een meneer aangelopen die even stil blijft staan. Hij blijkt de uitbater van de Kar te zijn en vraagt of we misschien even binnen willen kijken. Alsof het afgesproken is. Binnen komen er veel herinneringen boven en er worden trotse foto's gemaakt bij de DJ-booth. Dit voegt echt iets extra's toe aan Iddo's verhaal.

Ook bij het Rode Dorp in de Oosterparkwijk vindt een bijzondere ontmoeting plaats, net als we voor zijn oude huis staan en hij vertelt over de tijd dat hij daar gewoond heeft gaat er achter ons een deur open: "Iddo? Leef je nog??" Het blijkt de buurvrouw te zijn die daar nog steeds woont, ze praten over vroeger en er komen weer veel herinneringen boven, niet allemaal even leuk, maar ook dat is zijn levensverhaal. Na een dikke knuffel en de afspraak om een kopje koffie te komen drinken gaat de buurvrouw weer weg.
Ook alweer zo'n toevallige ontmoeting die het verhaal ineens heel levendig maakt.

De zon en de regen zijn eigenlijk wel symbolisch voor zijn verhaal, ondanks de regen ziet Iddo de zon in veel dingen en blijft postief, ook kan hij veel dingen die hij beleefd heeft zien als unieke ervaringen. Een bijzondere en deze keer ook persoonlijke wandeling!

Zoals ik al zei, voor het levensverhaal van Iddo moet je zelf maar een keer mee met de wandeling of begin eens met de straatvogels te volgen op Twitter, wie weet met wie je straks een kop koffie gaat drinken.

 (foto via FB Gewoon Koffie )

Dagboek

 

In 1991 schreef ik dit in mijn dagboek. Mijn vader ging die dag met 1 sandaal en 1 dichte schoen naar school, omdat hij zo geconcentreerd naar de televisie had zitten kijken. Op school zag hij het pas toen de kinderen er op wezen. Overigens ging ik in het volgende stukje gewoon weer verder over de New Kids on the Block. Ik begreep er ook niet zoveel van toen. Eigenlijk begrijp ik er nu nog steeds niks van, al die oorlogen, conflicten, haat, wie tegen wie. Wat de zogenaamd slimste mensen van deze wereld dan bedenken is in veel gevallen hetzelfde doen, maar dan omgekeerd. Stopt het dan wel ooit? Niet dat ik een oplossing weet. Helaas. Ik zou het wel fijn vinden als mensen wat minder in hokjes werden gestopt, links, rechts, geloof, afkomst, of je neus scheef staat. Hou toch op. Dat bijvoorbeeld volwassen mensen niet eens samen tot een oplossing voor een kinderfeest kunnen komen is ook treurig. Allemaal een beetje water bij de wijn. Zo erg is dat heus niet. Je kan toch nooit iedereen gelukkig maken. Ik vind Nederland echt een fijn en mooi land, maar wat sommige mensen tegenwoordig onder Nederlander verstaan, heb ik ook wat meer moeite mee. Dan toch liever wereldburger. En ja, ik ben af en toe naïef en een tikkeltje idealistisch, daar ben ik me heus wel van bewust.

YouTube gamers

In de top 100 van YouTube, meeste abonnees, staan verrassend veel gamers en game gerelateerde kanalen. Bovenaan de lijst staat de gamer:

 

PewDiePie  

 

 

Hij heeft op dit moment bijna 29 miljoen (!) abonnees. Of zoals hij zelf een keer vol ongeloof zei, bijna 3x het aantal inwoners van zijn land. Zijn echte naam is Felix Kjellberg, hij is 24 jaar en komt uit Zweden. Hij maakt al een aantal jaren video's op YT (in het Engels), maar vooral het laatste jaar is zijn kanaal enorm gegroeid. Een chaotische, hysterische en vooral ook veel (vaak in het Zweeds) scheldende gamer is wat je in eerste instantie ziet, toch is het ontzettend populair. Als je iets verder kijkt zie je dat hij in het echte leven vooral verlegen en onzeker kan zijn en de ideale manier gevonden heeft om zichzelf te uiten en het is vermakelijk. Vooral als je van gamen houdt. PewDiePie doet veel acties voor goede doelen en heeft al meer dan een miljoen binnen gehaald via verschillende acties.

 

 

 

Het is best wel een raar iets, kijken naar iemand die een spel op de computer speelt en commentaar geeft. Toch kan ik me van vroeger ook herinneren dat we vaak maar 1 controller hadden of 1 persoon tegelijk op het toetsenbord kon, ik het vaak net zo leuk vond om mee te kijken. Uiteindelijk kon je dan niet wachten tot je aan de beurt was, de bedoeling van veel van de YT game filmpjes is dan ook dat je het spel uiteindelijk zelf gaat spelen. Ook wordt het veel gebruikt voor een zogenaamde walkthrough, een gids om je verder te helpen als je vastloopt of reviews, om te laten weten of de game de moeite waard is.

 

Veel gamers hebben dan ook samenwerkingen/zijn partner of hebben contracten/afspraken met bijvoorbeeld de makers/ontwikkelaars, bepaalde netwerken/ platformen en met YT zelf (reclame), soms krijgen ze de game voor de release datum en mogen ze al een stuk laten zien (zogenaamde teasers). Je kan er dus inderdaad gewoon je geld mee verdienen. Onlangs werd een stuk gepubliceerd over PewDiePie's inkomen en dat zou zo'n 4 miljoen op jaarbasis zijn. Helemaal niet gek als je dat met je grootste hobby kan verdienen.

Machinima (11,5 miljoen, maar heeft nog meer kanalen) is een video-entertainment netwerk voor video gamers en heeft zo'n 116 miljoen gamers waar ze mee werken.

https://www.machinima.com/

 

Veel game kanalen die ik voorbij zie komen zijn populair vanwege het spel

 

Minecraft 

 (bouwspel met alles in blokvorm)  

OFFICIAL MINECRAFT TRAILER

 

Bijvoorbeeld SkyDoesMinecraft (10,1) miljoen abonnees), Minecraft-Topic (9,9 miljoen), en CaptainSparklez (Jordan) (7,7 miljoen). Horror games zijn ook ontzettend populair, vooral vanwege de schrikeffecten met facecam, 1 van de grootste redenen ook voor de bekendheid van PewDiePie, door het spel Amnesia en zijn reacties daarop.

 

  

(Waarschijnlijk ook doordat sommige mensen zelf de game niet durven te spelen of alvast een beetje willen weten wat ze te wachten staat.)

Andere populaire spellen (met gamers die het veel spelen) zijn bv. FIFA, gamer KSI (Olajide) (6,3 miljoen), GTA, gamer VanossGaming (7,9 miljoen), Garry's Mod (een mod voor verschillende spellen) gamer Seananners (4,6 miljoen), League of Legends, kanaal RiotGamesInc (6 miljoen), FPS (first person shooter) bv. Call of Duty, gamer speedyw03 (6 miljoen)), indie games en verschillende gratis online spellen. Andere populaire gamers die veel verschillende games spelen, TobyGames (6,7 miljoen) en TheSyndicateProject (7,7 miljoen)

.

Veel gamers maken ook entertainment-achtige filmpjes of maken veel vlogs (videologs) of Q&A video's erbij, maar de nadruk ligt wel altijd op het gamen.

 

Veel gebruikt platform voor PC gamers is Steam (producent van oa. van Half-Life) met meer dan 1800 games beschikbaar en meer dan 40 miljoen gebruikers.

 

Mijn persoonlijke favorieten van de laatste tijd zijn:

* Prop Hunt, een soort verstoppertje met alledaagse voorwerpen. Te spelen via GMod op Steam, dit spel is niet gratis en je hebt er ook een game source, zoals bijvoorbeeld Counter Strike voor nodig. Tip: wacht op de sales bij Steam.

 

 

* Unturned, zombie survival game in Minecraft-achtige stijl, nog in early access en gratis via Steam.

* Town of Salem, via BlankMediaGames, gratis mafia-achtig spel.

 

 Town of Salem (Alpha) | #1 - Introduction To Deception

 

* South Park, the stick of truth, via verschillende platformen. Niet zelf gespeeld, maar erg leuk voor echte South Park fans, ook via Steam te koop.

* The Last of Us, zombie survival. voor Playstation, ook niet zelf gespeeld en al iets ouder, maar die game zag er ontzettend mooi uit, hopelijk een vervolg, binnenkort wel een uitbreiding.

* Outlast,  ook al wat ouder, op Playstation, PC game en Steam. horror game in "gekkenhuis", waarbij je eigenlijk alleen op zoek bent naar een weg eruit, niet gespeeld, simpelweg, omdat ik niet durf. Dan is het heerlijk om met iemand anders mee te kijken. Fascinerend verhaal met een bijzonder einde. Heeft ook al een vervolg, Whisteblower

 

 How Scary is Outlast?

 

(N.B. Zelf ben ik echt een hobby gamer, af en toe speel ik veel en soms helemaal niet, mijn computer is ook lang niet geschikt voor alle spellen.)

(N.B.2. Nintendo wordt veel gemeden door YT gamers doordat er vaak moeilijkheden zijn met copyright, een populair kanaal met Nintendo games is SmoshGames (4,6 miljoen))

 

Ondertussen ben ik zo gefascineerd geraakt door de gamers op YT dat ik ook daar een paar persoonlijke favorieten heb gekregen. Een paar die misschien nog iets minder bekend zijn, maar daardoor niet minder leuk.

* Ohmwrecker/MaskedGamer (Ryan) (150 duizend) - Veel multiplayer/co-op games, FPS en RPG (role playing games) en "quick looks", erg fanatiek en prettige persoonlijkheid. Heeft een League of Legend item die naar hem vernoemd is.

* TheRPGMinx (Michelle) (700 duizend) - Horror, indie games en veel multiplayer (RPG). Streamt veel via Twitch, wekelijkse stream met Ohmwrecker, Town of Salem met kijkers. Soms hysterisch mens met een aparte stem, leuke humor en zelfspot.

* SeaNanners Gaming Channel (Adam) (4,6 miljoen) - Maakt vooral veel korte (compilatie) filmpjes van Gmod games, zoals Prop Hunt, Murder en Trouble in Terrorist Town. Heeft er vooral ontzettend veel lol in.  

 

Veel van de gamers zijn boven de 25, hebben er echt hun beroep van gemaakt en zijn tegenwoordig erg van invloed op de populariteit van games.

Top 100 YouTube abonnees: YouTube Top 100 Most Subscribed Channels List

Top 100 YouTube game gerelateerde abonnees: YouTube Top 100 Most Subscribed Games & Gaming Channels List

Top 10 gratis online games: http://www.alletop10lijstjes.nl/top-10-gratis-online-games/

Populaire games van dit moment: http://www.gamersnet.nl/games/

Tips om je eigen game kanaal mee te beginnen: How To Start a YouTube Gaming Channel

Steam: http://store.steampowered.com/ (gratis installatie en account)

Twitch, video platform community waar veel gamers live streamen: http://www.twitch.tv/

Town of Salem uitleg: http://town-of-salem.wikia.com/wiki/Town_of_Salem_Wiki:Main_Page

PewDiePie extra info: http://nl.wikipedia.org/wiki/PewDiePie

http://www.televizier.nl/nieuws/amusement/youtube-ster-pewdiepie-verdient-4-miljoen-dollar.3586788.lynkx

 

 

 

 

 

Gewoon een kop koffie en Jonny

Op twitter kwam ik een keer link tegen, een blog van Ritzo ten Cate

http://ritzotencate.blogspot.nl/2013/09/gewoon-een-kop-koffie-om-mee-te-beginnen.html

"Met Gewoon een kop koffie wil ik iedereen uitnodigen om gewoon een kop koffie te drinken met een dak- of thuisloze. Gewoon een kop koffie. Om mee te beginnen."

Ik ben het toen meteen gaan volgen.

 

Ik koop af en toe een straatkrant, geef wel eens kleingeld als iemand het vraagt, maar dit sprak me meteen heel erg aan. Vaak is het ook een beetje een schuldgevoel afkopen. Je loopt met tassen vol spullen en daar staat iemand die nauwelijks iets heeft. Ik heb dat in elk geval soms wel. Iedereen weet dat er dak- en thuislozen in de stad zijn. Sommige zie je of hoor je vaak, zoals vroeger, de schreeuwende man, die plotseling voor je fiets sprong. Bernard, die je vaak beleefd een hele fijne dag wenst, ook als je niks geeft. André met zijn mondharmonica. De straatkrant verkoper op de brug bij het museum. De vrouw die vaak op de hoek bij Pathé zit en zo zijn er nog veel meer. Ook heel veel die je niet of nauwelijks ziet. Vraag je je wel eens af wie deze mensen zijn, hoe ze daar terecht zijn gekomen en of ze misschien een keer koffie met je willen drinken om daar over te praten?

 

Nou moet ik heel eerlijk zijn, ik durfde dat ook niet zomaar en wist ook niet zo goed hoe ik dat aan moest pakken. Ik las in de blog tips en daar gaf hij ook aan dat je ook klein kan beginnen door te vragen of iemand misschien ergens behoefte aan heeft, behalve geld.

Een paar dagen later liep ik terug van het station naar huis en het was die avond heel erg koud. Ik zag een man op de grond zitten en hij bibberde ontzettend. Het was een wat oudere man en ik vroeg hem of hij wel een slaapplaats had voor de nacht. Hij vertelde dat hij om 10 uur ergens naar binnen kon. Het was een uur of 8. Ik vroeg hem of ik hem misschien kon helpen met wat warme spullen, zoals handschoenen of een sjaal en hij knikte: "dat zou wel fijn zijn.". Ik ben thuis handschoenen, een sjaal, een muts en een tasje met wat eten gaan halen en naar de man gebracht. Ik heb hem een hand gegeven en gevraagd of hij goed op zichzelf wilde passen met deze kou. Ik hoorde een jongen toen ik wegreed nog net zeggen: "en hier heeft u ook nog wat geld voor wat warms." Maar eigenlijk voelde het nog steeds waardeloos. Wat moet iemand met deze kou elke dag tot 10 uur op straat doen, helemaal als je veel stil zit. Wat helpt dit kleine beetje eten eigenlijk. De volgende dag keek ik of de man op dezelfde plek zat, maar ik zag hem niet meer, misschien had hij ergens een betere plek gevonden. Hopelijk.

 

Vervolgens zag ik dat Gewoon een kop koffie was begonnen met stadswandelingen, de stad bekijken met een dak- of thuisloze als gids, een keer op een hele andere manier kijken. Ik mailde Ritzo om wat informatie te vragen en of ik daar dan ook een verhaal over kon schrijven. Op dat moment begon ik net als vrijwillige journalist bij Stip/MJD, het leek me een leuk idee om dat verhaal ook op de site van Stip te plaatsen en uiteindelijk was iedereen zo enthousiast dat we besloten dat alle journalisten mee zouden gaan.

 

Op zondag 1 juni hebben we dan ook een 4 uur durende wandeling gemaakt met "de Riepe" verkoper Jonny. 

(Lees hier het verslag op de Stip website.)

 

  

We spreken af bij het Grand Theater, omdat dat de plek is waar Jonny normaal met zijn kranten staat. Bijna iedereen heeft een vrij grote tas mee. We gaan onderweg meerdere stops maken en er is ons gevraagd wat eten en drinken mee te nemen. Wat daarvan overblijft gaat naar de mensen van het A-huis. Veel van ons hebben een camera mee. We zien er uit als een groep toeristen in eigen stad en volgens Ritzo gaan we ons ook zo voelen. Ritzo is ook mee, evenals een co-gids.

 

 

We maken onderweg veel stops, waarbij Jonny een verhaal vertelt, maar onderweg is hij ook druk met iedereen aan het kletsen. Jonny heeft in de afgelopen jaren veel drugs gebruikt en geeft toe dat hij nog steeds af en toe heroïne bijgebruikt. Daar is in zijn verhalen weinig van te merken. Hij vertelt boeiend en helder en met zijn geheugen is ook niks mis. Hij vertelt dat hij een PGB heeft vanwege een traumatische stress stoornis en daarom vaak conflicten had. Hij is uiteindelijk bij Jan Arends terecht gekomen en heeft nu anderhalf jaar een huis op hun naam. Vroeger heeft hij zijn geld wel verdiend op een oneerlijke manier, zo geeft hij zelf toe. Dat wil hij nu niet meer.

 

 

Veel van de verhalen die Jonny vertelt maken indruk, ook verbazen veel dingen me. Als Jonny vertelt hoe verslavend Methadon is bijvoorbeeld en hoe slecht het eigenlijk voor je is. Of als hij zijn pasje laat zien wat hij moet dragen en wat gescand kan worden. De plekjes in het Noorderplantsoen waar looppaadjes in de struiken zitten. Hoe anders Jonny naar alles kijkt: "Ik zie een briefje van 10 al van meters ver liggen." (Ritzo noemt ze overlevingskunstenaars, een mooi woord.) Hoeveel dak- en thuislozen Groningen eigenlijk heeft en hoeveel daarvan jongeren zijn.

 

 

 

 Hoe vaak heb ik niet iemand horen zeggen dat mensen er zelf voor kiezen om op straat te leven, dat ze praktisch allemaal alcoholist zijn en dat ze gewoon gratis ergens kunnen slapen

Veel van de dak- en thuislozen hebben verslavingsproblemen, maar ook vaak psychische problemen. Vaak geen contact meer met familie of vrienden door wat voor omstandigheden dan ook. Als je eenmaal in de situatie zit is het ook niet zo makkelijk om daar weer uit te komen. Verder is veel opvang alleen maar 's nachts en kost het A-huis (slaaphuis) bijvoorbeeld 5 euro per nacht. Er zijn wel verschillende opvangmogelijkheden, maar niet overal is plek of kom je zomaar voor in aanmerking.

 

In het A-huis zijn we ook binnen geweest, er is een algemene ruimte met televisie en computer, een rookkamer en boven zijn een aantal slaapkamers met hoofdzakelijk stapelbedden en de meeste kamers slaap je met 4 of 2 mensen op 1 kamer. Beneden mag je niet drinken, op de kamers wel. Behalve het bed kan je er net staan. Voordat je naar binnen mag, moet je met zijn allen in het halletje in de rij staan. Jonny vertelt wat voor naar gevoel je dat geeft, net als het in de rij staan voor de methadon.

 

Jonny laat ons ook nog zijn "buitenverblijf" zien. Een matras in een schuurtje, waar hij uit nood wel eens sliep. 

 

 

We eindigen op het station waar Jonny nog vertelt over zijn kijk op het leven op dit moment. Hij probeert alles zoveel mogelijk positief te bekijken. Hij wil zijn leven absoluut niet romantiseren, maar haalt hij er hele positieve momenten uit. Hij komt veel verschillende mensen tegen met verschillende achtergronden en daar geniet hij van. Zo vertelt hij over een vrouw van 71 die hem af en toe mee uit eten neemt, dat zijn de momenten waar hij van wil genieten. Op de vraag wat hij graag zou willen dat wij van deze wandeling meenemen zegt Jonny:

"Dat ze mij zien als mens, accepteren."

 

Alle informatie over Gewoon een kop koffie

of als je zelf een keer een stadswandeling wil maken (er zijn meerdere gidsen),

zie onderstaande links.

 

Gewoon een kop koffie Facebook

Stadswandelingen

Gewoon koffie Twitter

Blog Ritzo ten Cate

 

 

 

 

  

GRONINGEN

 Noorderplantsoen

 

 

 

 

 

Stadsschouwburg

 

 

Oosterpoort

 

 

Langs het spoor



 

 

Maan boven de Westerhaven



Komt een vrouw bij de h@cker

 

 

Privacy.

Ik heb het er wel eens met vrienden over gehad en dan komt vaak het zinnetje:

"maar ik heb ook niks te verbergen!"

Ik had vaak  moeite om daar goede tegenargumenten op te vinden,

totdat ik dit artikel tegenkwam in de Correspondent:

https://decorrespondent.nl/209/nee-je-hebt-wl-iets-te-verbergen/6428004-ab2d5fc2

 

Via dit artikel vond ik op twitter de schrijfster Maria Genova en las ik over haar boek:

Komt een vrouw bij de h@cker, over identiteitsfraude.

Ook weer zoiets waarvan veel mensen denken: dat overkomt mij niet.

Terwijl iedereen slachtoffer kan worden.

In haar boek geeft de schrijfster verschillende voorbeelden van mensen die het slachtoffer zijn geworden van identiteitsdiefstal en dat is lang niet altijd hun eigen schuld.

Bijvoorbeeld een kopietje van een paspoort wat ergens is blijven slingeren, post die verkeerd bezorgd is, een gestolen nummerbord, of simpelweg een toevallig slachtoffer, juist omdat je niet opvalt. 

Ook blijkt dat informatie opvragen over iemand,

als je de juiste trucjes een beetje kent, via sommige instanties ook wel erg makkelijk gaat.

En als je dan slachtoffer bent geworden,

moet je vaak zelf bewijzen aanleveren om je onschuld aan te tonen.

 

Naar aanleiding van wat onderzoek wil de schrijfster graag weten of haar informatie eigenlijk wel zo veilig is als ze denkt en besluit op zoek te gaan naar een hacker, maar dan wel een betrouwbare.

Tijdens de zoektocht en de voorbereiding op het hacken, komen heel veel onderwerpen aan bod.

Phishing mails, social media, Digi-D, apps, slordige instanties enz.

Gedurende het lezen word je er langzaam aan van bewust dat er wel erg veel informatie van jezelf op te vragen is.

Gelukkig geeft de schrijfster heel veel tips om jezelf een beetje te beschermen.

De leukste tip vond ik het vernielen van je harde schijf als je de computer weg doet.

In het boek gaat ze de computer te lijf met een hamer terwijl de kinderen staan toe te kijken.

Het boek maakt je even heel erg alert over de informatie die je met anderen bewust of onbewust deelt en geeft heel veel goede tips.

 

Een paar voorbeelden van de tips:

 

-Kopietjes van identiteitspapieren niet op je computer laten staan, ergens laten slingeren of zomaar afgeven als de instantie daar helemaal geen recht op heeft.

-Wachtwoorden (bijna iedereen weet het en toch hebben mensen vaak nog steeds veel te makkelijke wachtwoorden of dezelfde voor meerdere sites.)

-Goede beveiliging op al je apparaten

-Log alleen in op vertrouwde WIFI-netwerken

-Op vreemde links klikken (dit lijkt overbodig, maar dit gebeurt nog steeds heel veel)

en nog veel en veel meer tips, van hele simpele tot hele uitgebreide tips.

 

Kortom, een absolute aanrader als je eens de wereld van de identiteitsfraude in wilt duiken en je je daarna een tikkeltje veiliger wil voelen.
Niet helemaal, want dat blijkt uit het boek wel dat dat bijna onmogelijk is in het huidige tijdperk.
Het boek leest heel lekker weg, alles is op een begrijpelijke manier uitgelegd en er zitten zowel schokkende als hilarische stukjes in.
Lezen dus.
 

 

AANRADER!!!

 

 

  

Auw

Toen ik een jaar of 4 was, was ik op een dag met mijn vriendje buiten aan het spelen.

We hadden likkoekjes gekregen.

Ik weet niet of ze echt zo heetten, maar zo noemde ik ze in elk geval.

De bovenkant was een klein gesuikerd laagje met een felle kleur

en die kon je er heel makkelijk af likken.

Het koekje zelf was niet zo heel erg bijzonder.

 

We hadden een touwtje aan een stok gebonden, want we wilden gaan vissen.

Dit deden we in een put met zo'n metalen rooster, die bij ons in de  buurt in de stoep zaten. 

Er zit immers water in een put en in water zwemmen vissen.

We zaten op de grond naast de put,

bonden het koekje aan het touwtje vast en lieten het in de put zakken.

Samen zaten we over de rand te kijken en na een tijdje was het koekje verdwenen. 

We waren er van overtuigd dat de vis het dus moest hebben opgegeten.

En we hoorden ook blub geluidjes.

 

Op een gegeven moment waren de koekjes op en hadden we nog steeds geen vis gevangen.

We hoorden weer blub geluidjes, maar we zagen de vis maar niet.

Uiteindelijk besloten we dat de put open moest, want dan konden we het beter zien.

We tilden het loodzware rooster een stukje omhoog om beter in de put te kijken

en ik liet los om bij de rand steun te zoeken en er overheen te kijken.

Het rooster was nu veel te zwaar om lang alleen te houden, dus mijn vriendje liet hem vallen.

Op mijn vinger.

 

We waren zo'n 3 blokken van mijn huis vandaan, mijn vriendje woonde daar in de buurt, maar mijn moeder hoorde me gillen of ik heb gewoon de hele weg naar huis gegild.

Ik herinner me van de rest niet zoveel meer, ik weet dat ik heel veel bloed zag, daar het meeste van was geschrokken en dat ik aan 1 stuk door naar huis gerend ben.

Er heeft ook een tijdje nog een soort bloedspoor naar ons huis toe gelopen.

 Er hing een klein stukje van mijn wijsvinger's topje los,

 maar de dokter kon dat gelukkig hechten.

Ik leerde die dag dat vissen niet in putten zwemmen

en ik heb er een klein litteken met een mooi verhaal aan overgehouden.

 

 

 

 

 

Die meneer uit de trein

Ik zit in de trein naar Arnhem.

Als we bijna bij het station zijn ga ik alvast in het halletje staan.

 Ik kijk door het raampje of ik al kan zien aan welke kant het perron zit.

Hij lijkt aan deze kant dichterbij te komen, maar verwijderdt zich ineens weer.

Ik loop naar de andere kant, maar ook daar is nog geen perron te zien.

Een oudere meneer glimlacht naar me.

 "Waar zou ie komen?" "Het is altijd weer afwachten he?" antwoord ik. "Spannend he?"

De man moet er zelf om lachen en ik lach met hem mee.

Als we uitstappen willen we elkaar allebei voor laten gaan.

Op het perron ben ik meteen op zoek naar degene met wie ik heb afgesproken en even later we gaan de stad in. 

Als we al een poosje in de stad lopen hoor ik ineens iemand zeggen:

"Hey, bent u die mevrouw van zonet in de trein?" Het is de man weer.

Ik lach vriendelijk en zeg dat ik dat inderdaad ben.

"Oh ja!" zegt de man lachend en loopt weer verder. 

"Wie was dat nou?" vragen de andere twee verbaasd.

 "Die meneer uit de trein" antwoord ik.

IV - Arjen Lubach

 

Aanrader!

 

Ik heb het boek niet in 1 ruk uitgelezen.

Waarom niet?

Soms wil ik het einde nog even bewaren.

Dat gevoel dat je boek bijna uit is en je de ontknoping nadert is zowel fijn als jammer.

Dat is misschien ook mijn enige minpuntje.

Het boek had van mij nog wel dikker mogen zijn.

Je gaat in een sneltreinvaart door het verhaal met de personages mee,

maar ik had af en toe ergens wel iets langer willen stil staan.

Aan de andere kant is dat ook weer de kracht van dit boek. 

 

Ik had al wel over dit boek gehoord,

maar nog niet veel over de inhoud.

Wat ik overigens prettig vind voordat ik een boek ga lezen.

Ik zal dus zelf ook proberen me zo weinig mogelijk over de inhoud uit te laten.

Alleen even een korte inleiding.

 

De hoofdpersoon is wiskundige Elsa Ruys,

die op vakantie een telefoontje krijgt dat haar vader (hoogleraar in de Middeleeuwse schriftcultuur) overleden is.

De politie heeft het echter over een niet-natuurlijke dood

 en Elsa vertrekt meteen naar Nederland.

Haar man en zoontje blijven achter op het adres in Zuid-Frankrijk.

Al vanaf de aankomst op Schiphol heeft ze het gevoel dat er iets niet klopt

en al vrij snel loopt de hele situatie volledig uit de hand,

maar er blijkt vooral iets groots achter schuil te gaan.

Dit resulteert in een zoek- en puzzeltocht, min of meer opgezet door haar vader,

met uiteindelijk een bijzondere ontknoping.

 

Halverwege het boek begint je misschien al iets te dagen,

 maar dat maakt de ontknoping er niet minder spannend om.

Vragen die ik gedurende het boek had

 werden vaak later door de hoofdpersoon ook gesteld.

 

Hoe afgezaagd het misschien ook klinkt,

maar ik kreeg ook gelijk een Dan Brown gevoel bij dit boek.

Wat ik overigens absoluut als een compliment bedoel.

Dat heeft niet alleen met de verhaallijn te maken.

Dan Brown gebruikt ook in een paar boeken de geschiedenis om het verhaal te ondersteunen,

maar er word af en toe een net iets andere draai aan de feiten gegeven of iets aan toegevoegd.

Het zijn (interessante) onderwerpen waar je vaak wel iets van weet,

maar hoe zat het ook alweer precies.

Ik ben gedurende het boek ook wat dingen op gaan zoeken.

Ook was gedurende het lezen af en toe mijn vraag welke stukken fictie zijn.

Achterin het boek staat dan ook een verantwoording met de feiten.

 

Iemand die het boek had aangeraden had zich ook al afgevraagd of dit zomaar mocht.

Er zit een hele grote kern van waarheid in,

dat maakt het ook een erg geloofwaardig verhaal. 

Wel is duidelijk dat Arjen Lubach geen voorstander is van een monarchie,

maar er wel veel van af weet en goede research heeft gedaan.

 

Mij is ook pijnlijk duidelijk geworden hoe weinig ik soms nog weet

van de geschiedenis van mijn eigen land.

Grote lijnen zijn er wel, maar daar blijft het vaak wel bij.

Van koning Willem III wist ik eigenlijk alleen nog maar dat hij een beetje gek was

en een heel stom liedje van vroeger.

Dat eindigde met:

Van wie van wie van wie?

Van koning Willem III.

Hatsjie.

Het liedje wat ik nu al een paar dagen niet meer uit mijn hoofd krijg.

Plus het beeld van de echte koning Willem III.

Toch nog een klein minpuntje gevonden.

 

Voor de rest wil ik alleen nog zeggen dat je het gewoon lekker moet gaan lezen. Je zit meteen in het verhaal en je stopt waarschijnlijk ook niet meer.

Misschien ook even om het einde nog even uit te stellen, maar niet te lang.

 

Arjen Lubach heeft overigens ook nog een alternatief einde geschreven voor het boek.

 

Hier te downloaden.

Alternatief einde IV

Overige links

http://iv.arjenlubach.nl/

http://www.bol.com/IV