Ik zit in de trein naar Arnhem.
Als we bijna bij het station zijn ga ik alvast in het halletje staan.
Ik kijk door het raampje of ik al kan zien aan welke kant het perron zit.
Hij lijkt aan deze kant dichterbij te komen, maar verwijderdt zich ineens weer.
Ik loop naar de andere kant, maar ook daar is nog geen perron te zien.
Een oudere meneer glimlacht naar me.
"Waar zou ie komen?" "Het is altijd weer afwachten he?" antwoord ik. "Spannend he?"
De man moet er zelf om lachen en ik lach met hem mee.
Als we uitstappen willen we elkaar allebei voor laten gaan.
Op het perron ben ik meteen op zoek naar degene met wie ik heb afgesproken en even later we gaan de stad in.
Als we al een poosje in de stad lopen hoor ik ineens iemand zeggen:
"Hey, bent u die mevrouw van zonet in de trein?" Het is de man weer.
Ik lach vriendelijk en zeg dat ik dat inderdaad ben.
"Oh ja!" zegt de man lachend en loopt weer verder.
"Wie was dat nou?" vragen de andere twee verbaasd.
"Die meneer uit de trein" antwoord ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten