Vanaf begin jaren '80 totdat ik een jaar of 12 was gingen we bijna elk jaar op vakantie met onze tenten. In het bos, punt. Er was wel water, 1 kraan (ijskoud) en 2 houten hokjes met een w.c. op een verhoogd stukje cement. Daartussen zat een werkkast met schoonmaakspullen en daarvan ging de sleutel het kampeerterrein rond. Oh ja, er was ook nog een zandbak en een vuurplaats. En bomen, héél veel bomen. Een relatief klein grasveld midden in het bos. Als alle plekken bezet waren stonden er misschien zo'n 30 tenten en caravans en soms nog een paar op het "trekkersveldje", mensen die vaak maar 1 of 2 nachten bleven.
Het was een kampeerterrein van Staatsbosbeheer en je kon je aanmelden bij boswachter Ram, meestal in het groen gekleed (ik had er zelf nog een groen hoedje bij gefantaseerd). Geweldig vond ik dat, ik wilde zelfs nog een tijdje boswachter worden. De camping stond meestal vol met gezinnen, een paar oudere mensen en heel soms jonge stelletjes. Vaak kwamen dezelfde gezinnen ook een paar jaar achter elkaar. Het spannende was altijd dat je dat niet van elkaar wist.
Warm water werd gewoon gekookt en om te douchen in een jerrycan-zak aan een boom gehangen. Boodschappen deden we in het dorp, wat een paar km verderop fietsen was (ik vond het altijd erg ver, maar waarschijnlijk viel het wel mee). Als het droog was en meerdere mensen er zin in hadden werd er een kampvuur gemaakt tegen het einde van de middag. Eén van de vaders liet meestal zien wat voor stok je nodig had om broodjes te bakken (recht, redelijk lang en geen dunne takken) en dan gingen we met alle kinderen het bos in om hout te sprokkelen. Een paar vaders gingen hout voor het vuur zoeken en een paar moeders (ja, hoe erg ook) gingen alvast brooddeeg maken. In de broodjes deden we knakworstjes, suiker, jam, hagelslag of soms probeerden we de meest gekke dingen te bedenken die in het broodje lekker zouden smaken. Ik heb een keer een jongetje met heel veel smaak een broodje knakworst met suiker op zien eten, maar die heb ik maar niet geprobeerd.
Wat deden we dan de hele dag? Elk buitenspelletje dat je maar kon verzinnen. Hutten bouwen, boompje klimmen, blikspuit, kip-ik-heb-je, slagbal, waterspelletjes, picknicken op de heide (die vlak naast de camping was), een dagje met de huifkar of zwemmen in de speelvijver vlakbij. Als het slecht weer was lag ik vaak in mijn tentje te lezen of muziek te luisteren, het geluid van de regen op de achtergrond.
Mijn vader ging 's avonds vaak tegen de schemering het bos in met zijn verrekijker om dieren te spotten, soms mochten we mee, maar we hadden wel eens problemen met "heel erg stil" zijn. Ik vond het altijd heerlijk om 's nachts alle geluiden van het bos te horen en de dieren in de nacht. Heel soms zaten er wel eens brutale dieren bij, die niet zo bang meer waren voor mensen.
Vaak was ik jarig terwijl we op vakantie waren en dan ging ik gewoon alle tenten bij langs om elk kind uit te nodigen. Alle kinderen kwamen dan aan grote picknicktafels zitten en dan kreeg iedereen wat lekkers. Soms kreeg ik zelf gemaakte cadeautjes uit het bos of gewoon iets moois wat iemand gevonden had, een paar keer kreeg ik zelfs gekochte cadeautjes uit het dorp. Ik vond het heerlijk om daar jarig te zijn en omdat ik mezelf een beetje ken, zal ik waarschijnlijk de hele dag de baas zijn geweest over welke spelletjes we gingen doen.
Toen ik een jaar of 11/12 was merkten we dat we toch iets te oud werden voor de hele dag spelletjes in het bos en ook wel nieuwsgierig naar andere vakanties, maar daarna zijn we een aantal keer nog in de meivakantie gegaan. Het kampeerterrein is nu helemaal veranderd, overal staat verlichting en er is elektriciteit. Er is warm water, er zijn douches en er staan speeltoestellen. Ik herkende het bijna niet meer terug. Ik heb het allemaal nooit gemist.
Een collega was een keer aan het vertellen over haar aankomende vakantie met de kinderen. Ze gaf aan dat er toch wel van alles aanwezig moest zijn om de kinderen bezig te houden, dat ze luxe all-in vakanties echt een must vond. Toen ik vertelde over mijn vakanties van vroeger zei ze: "Wat zielig voor jullie!" en dat meende ze oprecht. Ik lachte en zei dat ik voor geen goud iets anders had gewild.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten